ଭକ୍ତକବି ମଧୁସୂଦନଙ୍କ ଗୀତ

ଭକ୍ତକବି ମଧୁସୂଦନ ରାଓ

ଅଖିଳ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡପତି ମୋ ଜୀବନ ସ୍ୱାମୀ

ଅଖିଳ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡପତି ମୋ ଜୀବନ ସ୍ୱାମୀ

ହେ ପରମ ପିତାମାତା, ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ

ଧନ୍ୟ କରୁଣା ତୋହର

ହେ କରୁଣା ସିନ୍ଧୁ କାହିଁ ତାର ପଟାନ୍ତର । (୧)

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ଆଦିମୂଳ ନିଖିଳ ବିଧାତା

ସକଳ କଳୁଷହାରୀ ହେ ମଙ୍ଗଳଦାତା

ତୋର ମଙ୍ଗଳ ସଙ୍ଗୀତ

ନିଖିଳ ଭୁବନ ଗାଏ ହୋଇ ବିମୋହିତ । (୨)

ଦ୍ୟୁଲୋକେ ଭାସ୍କର ଚନ୍ଦ୍ର ନକ୍ଷତ୍ର ନିକର

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ସମୀରଣ ସଙ୍ଗେ ଜଳଧର

ପ୍ରଭୋ, ଭୁଲୋକେ ସାଗର

ଅଚଳ ଗହନ ନଦୀ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ନର । (୩)

ସର୍ବେ ତୋ କରୁଣା ସୁଧା କରୁଛନ୍ତି ପାନ

କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ନାଥ ତୁ ପ୍ରେମନିଧାନ

ପ୍ରଭୋ, ତୋ ପ୍ରେମକିରଣ

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳଇ ବିଶ୍ୱବାସୀ - ହୃଦନିକେତନ । (୪)

ଜନକ ଜନନୀ ସୁତ ସୁତା ଜାୟା ଧବ

ସହୋଦର ସହୋଦରା ଆତ୍ମୀୟ ବାନ୍ଧବ

ପ୍ରଭୋ, ଏ ସର୍ବ ସମ୍ବନ୍ଧ

ତୋର ଦୟା ନିଦର୍ଶନ ଆହେ ଆଦିକନ୍ଦ । (୫)

ବିରାଜିତ ତୁହି ନାଥ ସକଳ ଜୀବନେ

ସମ୍ପଦେ ବିପଦେ ସଦା ଜୀବନେ ମରଣେ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ମଙ୍ଗଳ ଆଳୟ

ଦେଉଅଛୁ ସର୍ବଜନେ ଅଭୟ ଆଶ୍ରୟ । (୬)

ବିଶ୍ୱଗୁରୁ ବିଶ୍ୱରାଜ ବିଶ୍ୱ ପିତା ମାତା

ବିଶ୍ୱଜନ ପ୍ରାଣସଖା ଦୁଃଖହାରି ଭ୍ରାତା

ଦୀନବନ୍ଧୁ କୃପାସିନ୍ଧୁ

ସୁରନର ମାଗୁଛନ୍ତି ତୋର କୃପାବିନ୍ଦୁ । (୭)

ସଙ୍କଟପୂରିତ ଘୋର ଭବ ସିନ୍ଧୁ ଜଳେ

ଏକମାତ୍ର କର୍ଣଧାର ତାରୁ ତୁ ସକଳେ

ତୋର ମଙ୍ଗଳ ବିଧାନ

କରିଅଛି ମରଣକୁ ଅମୃତସୋପାନ । (୮)

ହେ ଆନନ୍ଦମୟ କୋଟି ଭୁବନ ପାଳକ

ଅଧମ ଅକ୍ଷମ ମୁହିଁ ଅବୋଧ ବାଳକ

ଜ୍ଞାନ ଦାତା ଭଗବାନ

ଦିଅ ମୋତେ ଶୁଭବୁଦ୍ଧି ଦିଅ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ । (୯)

ସତ୍ୟ ପଥେ ଧର୍ମ ପଥେ ଘେନିଯାଅ ମୋତେ

ଭସାଅ ପରାଣ ମୋର ତବ ପ୍ରେମ ସ୍ରୋତେ

ପ୍ରଭୁ ପରମ ଶରଣ

ଏ ଜୀବନ ଶ୍ରୀଚରଣେ କଲି ସମର୍ପଣ । (୧୦)

ଆକାଶ ଦିଶେ କି ସୁନ୍ଦର

ଆକାଶ ଦିଶେ କି ସୁନ୍ଦର ।

ଯାହାକୁ ରଚିଲେ ଈଶ୍ୱର ।।

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ତାରା ।

ନୀଳ ସମୁଦ୍ର ଶ୍ୟାମ ଧରା ।।

ପର୍ବତ ନଦୀ ତରୁମାନ ।

ସୃଜିଲେ ପ୍ରଭୁ ଭଗବାନ ।।

ନାନା ବର୍ଣ୍ଣର ଫୁଲ ଫଳ ।

ବୃକ୍ଷର ପଲ୍ଲବ କୋମଳ ।।

ମନୁଷ୍ୟ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଆଦି ।

ସକଳ ସୃଜିଲେ ଅନାଦି ।।

ତାଙ୍କରି ଆଜ୍ଞାରେ ପବନ ।

ସର୍ବତ୍ର କରେ ବିଚରଣ ।।

ଅଗ୍ନି ତାଙ୍କରି ଆଦେଶରେ ।

ଉତ୍ତାପ ତେଜ ଦାନ କରେ ।।

ଇଶ୍ୱର ଦୟାର ସାଗର ।

ତାଙ୍କର ମହିମା ସୁମର ।।

ସଙ୍ଗୀତ

ଭାଇ ଭଗିନୀ ସରବେ      ବିଶ୍ୱାସର ଜୟ ରବେ

ଆସ ଆସ ପୁଣ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମୋତ୍ସବେ,

ବିଶ୍ୱାସ ନୟନେ      ଦେଖି ନିରଞ୍ଜନେ

ପ୍ରେମେ ପୂଜ ପରମ ବାନ୍ଧବେ ।

ଦେଖ ଦେଖ ନେତ୍ର ଫେଡ଼ି      ଆନନ୍ଦେ ଅଛନ୍ତି ବେଢି

ସେ ଶ୍ରୀପଦ କୋଟି କୋଟି ଦେବେ,

କିବା ସେ ଅମୃତ ଧନ      କି ସୁଧାମୟ ରତନ

ଦେଖ ହେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଅନୁଭବେ ।

ଆହା କି ଆନନ୍ଦ ଧ୍ୱନି      ଉଠଇ ଭେଦି ଅବନୀ

ସେହି ସତ୍ୟ ନାମର ଗୌରବେ,

ଧରି ସେହି ସତ୍ୟନାମ      ହୋଇ ସର୍ବେ ସତ୍ୟକାମ

ବୁଡ଼ିଯାଅ ସତ୍ୟର ଅର୍ଣ୍ଣବେ ।

ବୁଡ଼ି ସତ୍ୟସିନ୍ଧୁ ଜଳେ      ପବିତ୍ର ପ୍ରାଣ ସକଳେ

ବାରେ ଡାକ ମିଳିଣ ସରବେ,

ବିରାଜିବେ ପ୍ରାଣହରି      ଉତ୍ସବ ସ୍ୱରୂପ ଧରି

ଭୁଂଜ ସେହି ସ୍ୱରଗ-ବିଭବେ ।

ନୂତନ ସଙ୍ଗୀତ

(କାମୋଦୀ-ଆଦିତାଳ)

ଅହିଂସା ପରମଧର୍ମ, ପୁଣ୍ୟ ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରି

ଧନ୍ୟ ହୁଅ ନରନାରୀ ଜୀବ ହିଂସା ନିବାରି ।

ଜୀବ ପ୍ରତି ଦୟାବହି ପବିତ୍ର କର ଏ ମହୀ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ମହାଜନେ ନାହାନ୍ତି କି ବିଚାରି ।।

ଏ ଦଗ୍‌ଧ ଉଦର ଲାଗି ନ ହୁଅ ପାତକଭାଗୀ

ଏ ପବିତ୍ର ଉପଦେଶ ଘେନ ହୃଦ ବିଚାରି ।

ଜୀବନର ପ୍ରାଣ ସଂହାର ଅମେଧ୍ୟ ଆମିଷାହାର

ନୁହେଁ କି ରେ ମ୍ଳେଚ୍ଛାଚାର ଚିନ୍ତ ହେ ନରନାରୀ ।।

କ୍ରୂର ମ୍ଳେଚ୍ଛଭାବ ତେଜି ଶୁଦ୍ଧ ସତ୍ତ୍ୱଧର୍ମ ହେଜି

ଭାବେ ଦୟାବ୍ରତ ସାଧି ହୁଅ ଶୁଦ୍ଧ ଆଚାରୀ ।

କେ ଅଛ ଭାରତଧାମେ ଦୟା ପୁଣ୍ୟ ଧର୍ମ ନାମେ

ଶୁଣ ବାରେ କୋଟି ଯାତନାର ଗୁହରି ।।

ନିଦାରୁଣ ଜୀବ ନାଶ ନିବାର ହେ ଆସ ଆସ

ଉଡାଅ ଧରମବାନା ରଣବେଶେ ବାହାରି ।

ରାକ୍ଷସୀ ପ୍ରବୃତ୍ତିଚୟ ନାଶି ସାଧ ହେବ ଜୟ

ପ୍ରାଣେ ପ୍ରାଣେ ହୃଦେ ହୃଦେ ଦୟାଧର୍ମ ସଞ୍ଚାରିତ ।।

ଜୀବର ଯାତନା ଧ୍ୱନି ଶୁଣି କାନ୍ଦଇ ମେଦିନୀ

ଦୁଃଖ-ଦଗ୍‌ଧ ପ୍ରାଣେ ତାର ଢାଳ ହେ ଶାନ୍ତିବାରି ।

ସ୍ୱାଗତ ସଙ୍ଗୀତ

(୧)

କ୍ଷତ୍ରିୟର ତେଜୋବୀର୍ଯ୍ୟ ପୌରୁଷଗାରିମା

ନୃପତିର ସୁକଲ୍ୟାଣ ସୁକୃତ ମହିମା ।

ସମ୍ମିଳିତ ଏକାଧାରେ ଶ୍ରଛାମୁଙ୍କଠାରେ

ଜୟ ହେ ସୁଢଳ ଦେବ ଯଶ୍ୱସୀ ସଂସାରେ ।।

(୨)

ଉଦ୍‌ଯୋଗୀ ପୁରୁଷ-ସିଂହ ମହାକର୍ମବୀର

ଜ୍ଞାନେ ବୃହସ୍ପତି, ମହାପ୍ରବୀଣ ସୁଧୀର ।

ସୁଧାମୟ ସାରସ୍ୱତ ନିକୁଞ୍ଜବିହାରୀ

ଜୟ ହେ ସୁଢଳ ଦେବ ଜନହୀତକାରୀ ।।

(୩)

ଉତ୍କଳ ସାହିତ୍ୟ କ୍ଷେତ୍ରେ ରସଜ୍ଞ ସୁକବି

ଚିତ୍ରି ଅଛ ଚିତ୍ରୋତ୍ପଳା, ବୀରବାମା ଛବି ।

ଦରିଦ୍ର ଉତ୍କଳ ଭାଷା ଦୁର୍ଗତି ବିନାଶୀ

ଜୟ ହେ ସୁଢଳ ଦେବ ସାହିତ୍ୟବିଳାସୀ ।।

(୪)

ମାତୃଭାଷା, ଛାମୁଯୋଗୁଁ ଏବେ ସାଳଙ୍କାର

କବିବୁଧ ଆଶାଲତା ଲଭି କୃପାଧାର ।

ହୋଇଅଛି ଫଳବତୀ ଏ ଉତ୍କଧାମେ

ଜୟ ହେ ସୁଢଳ ଦେବ, ଜୟ ତବ ନାମେ ।।

(୫)

ଗୀର୍ବାଣ-ବିଭବ ଜ୍ଞାତା ବୁଧ-ଶିରୋମଣି

ସଂସ୍କୃତ ଭାରତୀ ଦେବୀ ସେବକ ଅଗ୍ରଣୀ ।

ବାସୁଦେବ ସମ, ନୀତି କୁଶଳ ଚତୁର

ଜୟ ବାସୁଦେବ-ନାମ ସୁଧୀବର ଶୂର ।।

(୬)

ଉତ୍କଳବକ୍ଷରେ ଯାର କୀର୍ତ୍ତମଣିହାର

ଅଟ ସେହି ମହା-ଗଙ୍ଗବଂଶ-ଅଳଙ୍କର ।

ତବ ଶୁଭ ଆଗମନେ ଉତ୍କଳ ମଣ୍ଡଳ

ଗାଏ ‘‘ହେ ବାମଣ୍ଡେଣ ! ହେ ଦେବ ସୁଢଳ ।।’’

(୭)

ମହାଭାଗ,ମହାମତି, ସୁଯୋଗ୍ୟ ନନ୍ଦନ

ଶ୍ରୀ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନ ବଦନ ।

ବିନୟର ଅବତାର ବିଜ୍ଞାନ-ବିଳାସୀ

ବିଜେ ଶୁଭକ୍ଷଣେ ଛାମୁ ସଙ୍ଗତରେ ଆସି ।।

(୮)

ଉଭୟଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ୱାଗତ ଭାଷଣ

ଜଣାଉଛି ଆଲୋଚନା ସଭା ଅକିଞ୍ଚନ ।

ଜୟ ଶ୍ରୀ ସୁଢଳ ଦେବ ଜୟ ମହାରାଜ

ଜୟ ଶ୍ରୀ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ଜୟ ଯୁବରାଜ ।।

ପଦ୍ମ

କୋଟି ଲାବଣ୍ୟନିଧିରେ ପଦ୍ମ ତୁହି

କି ଅମୃତେ ତୋ ତନୁ ଗଢ଼ିଲା ବିହି ?

ତୋ ରୂପ-ଦରଶନେ ମୋର ହୃଦୟ

ପୁଣ୍ୟ ଆନନ୍ଦେ ହୁଏ ଅମୃତମୟ ।୧।

ଢଳ ଢଳ ସୁନୀଳ ସରସୀ ଜଳ

ଢଳ ଢଳ ଶ୍ୟାମଳ ନଳିନୀ ଦଳ ।

ଢଳ ଢଳ ଭାସ୍କର ରଶ୍ମି ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ

ତା ମଧ୍ୟେ ଢଳ ଢଳ ତୁହି କମଳ ।୨।

ହସ ହସ ବଦନେ ହରଷଭରେ

ଅନାଇ ରହିଅଛି ତୁ ଦିବାକରେ ।

ତୋ ମୁଖେ ଜ୍ୟୋତିଧାରା ସେ ଦିବାକର

ଢାଳଇ ଅବିରଳ ଆରେ ପୁଷ୍କର ।୩।

ପିଉ ତୁ କି ଆନନ୍ଦେ ପୀୟୂଷ ସରି

ସେ ଶୁଭ୍ର ଜ୍ୟୋତିଧାରା ଭକତି କରି ।

ଆହା କି ଦିବ୍ୟଶିରୀ ତହୁଁ ତୁ ଲଭୁ

ଧନ୍ୟ ଉତ୍ପଳ, ଧନ୍ୟ ତୋହରି ପ୍ରଭୁ ।୪।

ମକରନ୍ଦ- ଅମୃତ ହୃଦେ ତୋହର

ତହୁଁ ସ୍ଫୁରଇ ବାସ କି ମନୋହର !

ସେ ମଧୁପାନେ ମତ୍ତ ମଧୁପଦଳ

ସେ ସୌରଭେ ପରାଣ କେଡେ ଶୀତଳ ।୫।

ଶ୍ୱେତ ଲୋହିତେ ରଙ୍ଗା ତୋ ଶୁଭ୍ର ତନୁ

ବାରେ ଦେଖିଲେ କେଭେ ନ ଯିବ ମନୁ ।

ସର୍ବ ଶୋଭାର ତୁହି ଉପମାସ୍ଥଳ

ଭକତ ପ୍ରେମିକର ତୁହି ସମ୍ବଳ ।୬।

ସ୍ନେହ କରୁଣା ଭକ୍ତି ପବିତ୍ର ରସ

ପୂରିଛି ତୋ ଅନ୍ତର,ରେ ତାମରସ ।

ନୋହିଲେ କାହୁଁ ତୋର ଦର୍ଶନେ ମନ

ବିମଳ ପ୍ରେମରସେ ହୁଏ ମଗନ ।୭।

ମଧୁମୟ ପବିତ୍ର ଯାହା ବିଶ୍ୱରେ

ତୋ ନାମ ସଙ୍ଗେ ମିଶା ବିଧାତା ବରେ ।

ପ୍ରିୟ ମୁଖ ନୟନ କର ଚରଣ

ତୋ ନାମ ସଙ୍ଗେ ସିନା ସୁଖ କାରଣ ।୮।

ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦର ପରମେଶ୍ୱର-

ନାମ ସଙ୍ଗତେ ଲଗ୍ନ ନାମ ତୋହର ।

ତେଣୁରେ ଅରବିନ୍ଦ ଭକ୍ତଜନର

ବିଭୁ ପଦାରବିନ୍ଦ ସୁମନୋହର ।୯।

ସର୍ବ ଶୋଭାର ପଦ୍ମରେ ପଦ୍ମ, ତୋର

ସଙ୍ଗେ ନିଗୂଢ଼ ଯୋଗ ଅଛଇ ମୋର ।

ଜୀବନ ମରଣରେ ତୋ ସଙ୍ଗେ ମିଶି

ଥାଉ ମୋ ମନ-ପଦ୍ମ ଦିବସ ନିଶି ।୧୦।

କଳୁଷ ପଙ୍କେ ମୁହିଁ କେଡେ ମଳିନ !

କେମନ୍ତେ ସରି ତୋର ହେବି ନଳିନ ।

ପଙ୍କଜ ଅଟୁ ତୁହି, ତେଣୁ ଭରସା

ତା ପରି ଶୁଭ୍ର ହେବି ଲଭି ସୁଦଶା ।୧୧।

ଅନନ୍ତ ମହେଶ୍ୱର ମୋ ପ୍ରାଣସାଇଁ

ବୋଲି ରାଜୀବ, ସଦା ଥିବି ଅନାଇଁ ।

ଶିଖାଅ ମୋତେ ସଦା ଏ ପୁଣ୍ୟ ବ୍ରତ

ତୋର ଆଶିଷେ ପୂରୁ ମୋ ମନୋରଥ ।୧୨।

ଶରତ

(ରାଗ-ମଙ୍ଗଳ)

ରୁଚିର ଶରଦକାଳ ବିରାଜିଲା ଆସି

ହସିଲା ଧରଣୀରାଣୀ ଶୋଭା ପରକାଶି ।

କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲେ ମହୀଦିଶଇ ଧବଳ

ସରୋବରେ ଫୁଟିଛନ୍ତି କୁମୁଦ କମଳ ।।

ସୁନ୍ଦର ମାଳତୀ ଗଙ୍ଗ-ଶିଉଳୀ ଟଗରେ

ଧବଳିତ ଉପବନ ଜନମନ ହରେ ।

ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ଧଳାମେଘ ସୁନୀଳ ଅମ୍ବରେ

ଭାସଇ ବୋଇତ ଯଥାନୀଳ ସମୁଦ୍ରରେ ।।

ରଜନୀରେ ନୀଳାକାଶେ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ

ବିରାଜଇ ଦଶଦିଶ କରିଣ ଧବଳ ।

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ନକ୍ଷତ୍ରମାଳା ଚନ୍ଦ୍ର ସଙ୍ଗତରେ

ଶୋଭନ୍ତି ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ପୁଷ୍ପ ପରାୟେ ଅମ୍ବରେ ।।

ନଦୀ ପୁଷ୍କରିଣୀ ଜଳଏବେ ସୁନିର୍ମଳ

କ୍ରୀଡ଼ନ୍ତି ହରଷେ ତହିଁ ଧଳା ହଂସଦଳ ।

ଧାନ୍ୟକ୍ଷେତ୍ରେ ପକ୍ୱଶାଳି ଦିଶଇ ସୁନ୍ଦର

ଦରଶନେ ଆନନ୍ଦିତ ମନ କୃଷକର ।।

ସୁନୀଳ ଅପରାଜିତା ଫୁଟିଅଛି ବନେ

ବଧୂଲୀ କୁସୁମ ରଙ୍ଗ ତୋଷଇ ଲୋଚନେ ।

ଧରିଛି ଅଗସ୍ତି ଦ୍ରୁମ କୁସୁମ-ମଞ୍ଜରୀ

ବଙ୍କିମ ଦିଶଇ ଯାହା ବାଳ ଇନ୍ଦୁ ପରି ।।

ପ୍ରଦୋଷେ ଫୁଟଇ ଜହ୍ନିଫୁଲ ଘରେ ଘରେ

ବାଳକେ ତୋଳନ୍ତି ତାହା ମହା ଆନନ୍ଦରେ ।

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ କୁସୁମବନୁ ପୁଷ୍ପଗନ୍ଧ ହରି

ଶୀତଳ ସୁରଭି ପଦ୍ମ-କାନନେ ସଞ୍ଚରି ।।

ନଚାଇ ତରଙ୍ଗେ ନଦୀ-ସରୋବର-ନୀର

ନଚାଇଣ ଶସ୍ୟାବଳୀ ବହଇ ସମୀର ।

ରଜନୀରେ କୁମାରୀଏ ମହା ଆନନ୍ଦରେ

ମଣ୍ଡିଣ ସୁନୀଳ କେଶ ଶୁଭ୍ର କୁସୁମରେ ।।

ତାରାବିମଣ୍ଡିତ ନୀଳ-ଗଗନକୁ ଚାହିଁ

ହରନ୍ତି ମାନସ ନାନା-ରଙ୍ଗେ ଗୀତ ଗାଇ ।।

ଜନ୍ମଭୂମି

ତୁହି ମା ଜନ୍ମଭୂମି ପବିତ୍ର ଭାରତ ଭୂମି

ତୋହରି ସନ୍ତାନ ଆମ୍ଭେ ଅଟୁ ସରବେ

ତୋର ଶ୍ରୀ ଚରଣ ସେବା ପାଇଁ ମନ ପ୍ରାଣ ଦେବା

ଗାଇବା ତୋହର ନାମ ଆନନ୍ଦରବେ ।

ତୋ ଆନନ୍ଦେ ହୋଇବା ସୁଖି

କାନ୍ଦିବା ଦୁଃଖରେ ତୋର ହୋଇଣ ଦୁଃଖି ।।

ଧନ୍ୟ ମହିମା ତୋହର ନାହିଁ ତାର ପଟାନ୍ତର

ମସ୍ତକରେ ହିମାଳୟ ପର୍ବତବର

ଦୁଇ ପାରୁଶେ ଜଳଧି ବ୍ରହ୍ମପୁତ୍ର ସିନ୍ଧୁ ନଦୀ

ଚରଣରେ ବିରାଜିତ ମହାସାଗର ।

ବିନ୍ଧ୍ୟ ଗିରିବର କଟିରେ

ଗଙ୍ଗା ଆଦି କେତେ ନଦୀ ଶୋଭେ ଶରୀରେ ।।

ଜନମିଲେ ତୋ କୋଳରେ କେତେ ସୁରବୀର ନରେ

ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣ କର୍ଣ୍ଣ ଅର୍ଜ୍ଜୁନ

ମହାକବି ବେଦବ୍ୟାସ ବାଲମୀକି କାଳିଦାସ

ଗାଇଲେ ପବିତ୍ର କଣ୍ଠ ତୋହରି ଗୁଣ ।

ଚୈତନ୍ୟାଦି ମହାତ୍ମା ଜନେ

ପ୍ରଚାରିଲେ ବିଭୁନାମ ଆନନ୍ଦମନେ ।।

କେତେ କେତେ ପୁଣ୍ୟବତୀ କେତେ ପତିବ୍ରତା ସତୀ

କେତେ ବୀରନାରୀ କେତେ ବୀର ଜନନୀ

ସମସ୍ତେ ଦୁହିତା ପଦ୍ମିନୀ ସାବିତ୍ରୀ ସୀତା

ଦୁର୍ଗାବତୀ ଆଦି କେତେ ବୀର ରମଣୀ ।

ନମଇ ମା ଭକତି ଭରେ

ଅଧମ ଅକ୍ଷମ ସୁତ ତୋ ଚରଣରେ ।।